Ali Menekşe, Çankırı’nın bozkırlarının özgür buğday tarlalarında hamuru yoğrulmuş, menekşe kadar narin bir insandı. Onun kitabın da post için dost satmak hiç mi hiç yoktu. O kendisine Ömer Bin Abdülaziz’ i örnek almış ender şahsiyetlerden birisiydi. Kibir, gurur onun semtine hiç uğramamıştı. Vatanseverlik, aza kanaat, cesaret, paylaşım ve alçakgönüllülük onun düsturlarındandı. O, Gürcü, Çerkez, Laz demeden herkese gönülden samimi davranır, bir kişiye referans olurken ırkına veya cemaatine bakmaz, sadece işe uygun olup olmadığına bakardı.
O, politikayı kendisine alet edip, makam mevki kazanarak, Rus oligarkları gibi İslamcı “poligark” olmayı kendisine zül addederdi. Daima özgürlüğünden yana tavır koyardı. Bu nedenle kendi şehri kabul ettiği Giresun’dan sürgün bile oldu ama o hiç bir yılgınlık göstermedi. Toplumsal paylaşım olmadan toplumsal barışın olamayacağını çok iyi bildiğinden, tahmin edemeyeceğiniz kadar paylaşımcıydı.
Gündüz hastanede hastalarına hizmet eden Ali Menekşe, akşamları da arabasına koyduğu erzakları öğrencilere dağıtır, oradan da yakın arkadaşlarıyla tefsir derslerine katılırdı. Bazı hafta sonları da öğrencileri alıp, geziye götürürdü. Kısaca Ali Menekşe hayatı dolu dolu yaşardı. Keşke onunla beraber olduğumuz Milli Gençlik Vakfı, politikaya bulaşmasaydı da, öğrenci ve ilim adamı yetiştirme yuvası olsaydı. Ben olsam, şimdiki Anadolu Gençlik Derneğini politikacıların elinden alır, ilim ve aydınlanma yuvası yaparım.
Tüm bunların yanı sıra toplumcu dernek ve cemiyet işlerine de vakit ayırırdı. Öyle ki bugün ilimize etkin sağlık hizmeti veren Ada Hastanesinin yapımında emeği çok büyüktür.
Sonuç olarak; ben şahitlik ederim ki Ali Menekşe ezilenden, ihtiyaç sahibi olandan, mazlumdan ve zulme uğrayandan yana tavır koyan cennetlik bir insandı. Bu değerli gönül adamı, Ali kardeşimi son günlerinde hastane de gördükten sonra, duygularımı şiirlere döktüm:
Hasta gönlüm dönüştü seyyareye,
Derd-i aşkın çaredir biçareye.
Teselli yok, gam yüklü avareye,
Derd-aşkın çaredir biçareye.
Mahcup anılarım ilaç canıma,
Rabb’im yetiş gel, yetiş imdadıma,
Yalvarırım bırakma al yanına,
Derd-i aşkın çaredir biçareye.
Ali Zafer TOPŞİR